Een getormenteerde ziel
in een welvarend, georkestreerd,
netjes gereguleerd
land als België:
het zou bij wet verboden moeten zijn.
Toch huisde er één in hem,
tafeltje, stoeltjes, vaas met bloemen.
Hij had zelfs een rode loper uitgerold,
zou zomaar achter wroeging en wrok aan zijn gehold
om ze toch maar te overtuigen te blijven,
zou zelfs met retorica nog wat liefdesverdriet proberen in te lijven,
want met getormenteerd kon hij veel meer
dan met netjes op orde.
Verdriet leende zich beter tot gedicht.
Verlies gaf de dichter een gezicht
met meer karakter dan geluk.
En daarvoor stampte hij met plezier
steeds opnieuw zijn hart weer stuk.
TIM VAN DER HEYDEN 