Het is onduidelijk wannéér net de mens het minimum aan discipline verloor nodig om een spreekwoord of gezegde volledig uit te schrijven. Sommigen laten dat moment graag samenvallen met de intrede van Twitter. Anderen menen dat Twitter enkel de al sluimerende luiheid faciliteerde door de gedwongen beknoptheid van het medium. Iets met ei en kip. Feit is dat we nu opgescheept zitten met die verkorte, zelf ineen te puzzelen spreekwoorden en dat Twitter er alleszins geen goed aan heeft gedaan. Iets met kwaad en wortel en alle en van.
Het vaakst gebeurt het met gedeelde opinietjes die dan vergezeld gaan van het nu onderhand officieel als nieuw gezegde geldende ‘iets met koppen en spijkers’. De Twitteraar (Tweetende? Twoet?) is het eens met de opinie, ziet lippenlikkend de likes al binnenstromen (of de commotie, ook goed) en typt: ‘iets met koppen en spijkers’. Dat wérkt, want ‘spijkers met koppen slaan’ zegt iedereen wel iets. (Iets met rinkelen en belletje. Iets met bekend en genoegzaam.) Moeilijker wordt het als de moedwillig geëncrypteerde gezegdes níet tot de algemene kennis behoren van de Twoetees. Dan zijn zulke puzzeltjes af te raden. (Iets met kegelspel en hond en welkom.) En pas helemaal absurd wordt het natuurlijk als het hier volledig verzonnen gezegdes betreft die Ikeakastgewijs ineengeschroefd dienen, maar dat hoeft geen betoog. Iets met Boeboeks, Afrika, stagflatie en een donsdeken.
TIM VAN DER HEYDEN 