De eenzaamheid van de schrijver (2)

Dit is niet zijn eerste twijfel.
Hij stelde de opofferingen al veel eerder in vraag.

Hij ruilde seksualiteit noodgedwongen
voor intertekstualiteit.
(Het is minstens even interessant om zien
hoe een tekst met een andere vrijt,
loog hij tegen zichzelf.)

Een schrijver is geen seksbom
en indien wel, dan scheelt het
dat hij niet veel onder de mensen komt,
dat hij niet meer weet hoe daglicht valt
op bomen,
dat hij al lang de zon niet meer zag opkomen.

In zijn hoofd is het al jaren nacht.

Zich scheren doet hij onregelmatig,
zich vervloeken elke dag.